انواع احراز هویت در نرم‌افزار مانیتورینگ معین

در حال حاضر، احراز هویت کاربران در نرم افزار مانیتورینگ معین از سه روش زیر امکان پذیر است : استفاده از مدیریت کاربران داخلی معین، اتصال به LDAP، و SSO. در این مقاله به بررسی هر یک از این روش‌ها، نحوه عملکرد، و مزایا و معایب آن‌ها خواهیم پرداخت.

احراز هویت از طریق LDAP

LDAP چیست؟

LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) یک پروتکل استاندارد برای دسترسی و مدیریت اطلاعات در دایرکتوری‌ها می‌باشد. پروتکل LDAP به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا اطلاعات کاربران، گروه‌ها و منابع شبکه را در یک مکان مرکزی ذخیره و مدیریت کنند و نرم‌افزارها و برنامه‌ها می‌توانند از این پروتکل برای احراز هویت و اجازه دسترسی به این اطلاعات استفاده کنند.

مراحل احراز هویت LDAP

1.اتصال به سرور LDAP

ابتدا یک کلاینت به سرور LDAP متصل می­شود. معمولاً این اتصال از طریق پورت پیش فرض LDAP که همان پورت 389 هست و یا پورت 636 که برای اتصال امن می‌باشد، برقرار می‌شود. این ارتباط اغلب با استفاده از کتابخانه‌های مخصوص LDAP در زبان‌های مختلف برنامه‌نویسی انجام می­گیرد.

2.جستجوی DN کاربر

پس از اتصال کلاینت به سرور، سیستم با استفاده از یک فیلتر جستجو، DN (Distinguished Name) کلاینت را پیدا می‌کند. فیلتر جستجو معمولاً شامل شناسه کاربری (“uid=username”) می‌باشد. DN یک شناسه منحصر به فرد برای هر ورودی در دایرکتوری LDAP است که ساختار سلسله مراتبی دارد و شامل دو بخش Relative DN(RDN)  و Parent DN می‌شود.

3.Bind کردن با DN و رمز عبور

پس از یافتن DN کلاینت، سیستم تلاش می‌کند تا با استفاده از DN و رمز عبور، کلاینت را در سرور LDAP احراز هویت نماید یا به عبارتی bind کند. اگر Bind موفقیت آمیز باشد، هویت کلاینت احراز می‌شود. 

4.دریافت اطلاعات اضافی

پس از احراز هویت کلاینت، سیستم می­تواند اطلاعات اضافی آن را مانند نام کامل،‌ آدرس ایمیل، گروه‌های کاربری و ... را از دایرکتوری LDAP بازیابی کند.

مزایای احراز هویت از طریق LDAP

1.مدیریت مرکزی : LDAP امکان مدیریت متمرکز کاربران را فراهم می‌کند و به سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا به سادگی کاربران و دسترسی‌های آن‌ها را مدیریت کنند.

2.سازگاری با سیستم‌های مختلف : LDAP سازگاری بالایی با سیستم‌ها و برنامه‌های مختلف دارد و به راحتی در محیط‌های مختلف قابل استفاده است.

3.امنیت بالا : LDAP برای حفاظت از داده‌ها در حین انتقال از مکانیزم‌های امنیتی مانند TLS استفاده می‌کند.

4.مقیاس پذیری : LDAP طوری طراحی شده است که قابلیت مدیریت تعداد زیادی کاربر و گروه را دارد. این ویژ‌گی باعث می‌شود به راحتی در محیط‌های بزرگ قابل استفاده باشد.

معایب احراز هویت از طریق LDAP

1.پیچیدگی پیکربندی : تنظیمات و پیکربندی‌های اولیه برای استفاده بهینه از LDAP ممکن است پیچیده و زمان بر باشد.

2.عدم اتصال به برخی از سیستم‌ها : یکپارچه سازی از طریق LDAP با برخی از سیستم‌ها و برنامه‌های قدیمی ممکن است دشوار و یا حتی غیرممکن باشد.

3.پیچیدگی در نگهداری : نگهداری و مدیریت سرورهای LDAP نیازمند دانش فنی بالا و تجربه است و ممکن است برای برخی سازمان‌ها چالش برانگیز باشد.

احراز هویت از طریق SSO

SSO چیست؟

SSO (Single Sign-On) یک روش احراز هویت است که به کلاینت‌ها این امکان را می‌دهد تا با یک بار ورود به سیستم، به چندین برنامه و سرویس بدون نیاز به ورود مجدد دسترسی داشته باشند. استفاده از SSO باعث صرفه جویی در زمان و راحتی کاربران می‌شود و همچنین با متمرکز کردن احراز هویت در یک نقطه، ریسک های احتمالی را کاهش و امنیت را افزایش می‌دهد.

عملکرد احراز هویت با استفاده از SSO

SSO با استفاده از پروتکل‌های مختلف احراز هویت مانند OpenID Connect، OAuth یا SAML کار می‌کند. مراحل احراز هویت با SSO به ترتیب زیر می باشد:

1. احراز هویت مرکزی (Central Authentication Service):
   در مدل SSO، یک سیستم یا سرور مرکزی وجود دارد که مسئول احراز هویت کاربران است. این سرور به نام Identity Provider (IDP) شناخته می‌شود.
2. لاگین به IDP:
   کاربر ابتدا به IDP لاگین می‌کند. اگر لاگین موفقیت‌آمیز باشد،  IDP  یک نشانه امنیتی (Token) یا Session Cookie  صادر می‌کند که بیانگر هویت کاربر است.
3. نشانه امنیتی (Token) :
   این نشانه به صورت امن به سایت یا سرویس مقصد فرستاده می‌شود. این نشانه معمولاً شامل اطلاعات رمزگذاری‌شده‌ای است که تأیید می‌کند کاربر احراز هویت شده است.
4. ارتباط سایت‌ها با IDP:
   سایت‌های مختلف، به‌جای انجام فرایند احراز هویت مجزا، از IDP می‌پرسند که آیا این کاربر احراز هویت شده است یا نه. اگر کاربر قبلاً لاگین کرده باشد، IDP تأیید می‌کند و دسترسی به سایت جدید مجاز می‌شود.
5. جلسات در سایت‌ها:
   پس از تأیید از سوی IDP، هر سایت یک جلسه (Session) محلی برای کاربر ایجاد می‌کند، به این ترتیب نیازی نیست مجدداً به IDP مراجعه کند تا زمانی که جلسه SSO یا نشست در سایت مقصد معتبر است.

مزایای احراز هویت از طریق SSO

1.بهبود تجربه کاربری : سهولت ورود با استفاده از احراز هویت SSO باعث بهبود تجربه کاربران می‌شود، زیرا آن‌ها را از نیاز به وارد کردن چندین رمز عبور برای سرویس‌های مختلف بی نیاز می‌کند.

2.افزایش امنیت : با استفاده از SSO، احراز هویت به صورت متمرکز انجام می‌شود و مدیران می‌توانند سیاست‌هایی مانند الزامات پیچیدگی و مدت انقضای رمز عبور را به صورت متمرکز اعمال کنند.

3.کاهش بار کاری تیم فناوری اطلاعات : تغییرات دسترسی کاربران در یک مکان انجام می‌شود و درخواست‌های «بازیابی رمز عبور» کاهش می‌یابد.

معایب احراز هویت از طریق SSO

1.مشکلات ناشی از احراز هویت به صورت متمرکز :‌ مدیریت متمرکز در کنار مزایایی که دارد، معایبی نیز به همراه می‌آورد. یکی از معایب آن این است که اگر سرور SSO دچار مشکل شود، کاربران نمی­توانند به هیچ یک از سیستم‌ها دسترسی پیدا کنند. همچنین، در صورتی که رمزهای عبور در سیستم SSO به سرقت بروند، تمامی سیستم‌ها در معرض خطر قرار می‌گیرند.

2.هزینه‌های پیاده‌سازی و نگهداری : راه اندازی و مدیریت سیستم SSO نیازمند زیرساخت‌های پیشرفته، نرم‌افزارهای مخصوص و نیروهای متخصص است که این فرایند را هزینه‌بر خواهد کرد.

3.پیچیدگی در مهاجرت : مهاجرت از سیستم‌های سنتی به SSO ممکن است پیچیده و زمان‌بر باشد.

احراز هویت از طریق مدیریت کاربران داخلی معین

در بسیاری از سازمان‌ها، از سیستم‌های LDAP یا SSO استفاده نمی‌شود یا اگر هم استفاده شود، مدیران به دلایل مختلف تمایلی به استفاده از این سیستم‌ها برای احراز هویت کاربران در نرم افزار مانیتورینگ معین ندارند. در چنین شرایطی، سازمان‌ها می‌توانند از سیستم مدیریت کاربران داخلی معین، که به همین منظور توسعه داده شده است، استفاده کنند. همچنین امکان احراز هویت به هر یک از طرق فوق بصورت همزمان وجود دارد و کاربر می تواند برای ورود، هر یک از انواع شیوه‌های احراز هویت فوق را انتخاب نماید.